अभंग 2: “विठ्ठला, तूच माझे आई-बाप”

विठ्ठला रे, तूच माऊली, तूच रे माझा बाप,
तुझ्या चरणी, विरले आता, माझे सारे शाप.
जन्मोजन्मी तूच सोबती, तूच रे कैवारी,
माझे जीवन तुजसाठी, पंढरीच्या वारी!

आईविना झाली अनाथ ही काया,
बाप नसे आता, कोणी नाही माया ।
अश्रूंची वादळे, हृदयातल्या खळाळी,
विठ्ठला तुजवाच घेईन शरणाली ॥१॥

विठ्ठला रे, तूच माऊली, तूच रे माझा बाप,
तुझ्या चरणी, विरले आता, माझे सारे शाप.
जन्मोजन्मी तूच सोबती, तूच रे कैवारी,
माझे जीवन तुजसाठी, पंढरीच्या वारी!

काय बोलू आता कोणाशी उराशी,
जवळ बसविणारे तेच नव्हतेसी ।
तुझ्या पंढरीच्या पायवाटेवर धावीन,
आई-बाप शोधीन तुझ्या दारी जाईन ॥२॥

विठ्ठला रे, तूच माऊली, तूच रे माझा बाप,
तुझ्या चरणी, विरले आता, माझे सारे शाप.
जन्मोजन्मी तूच सोबती, तूच रे कैवारी,
माझे जीवन तुजसाठी, पंढरीच्या वारी!

तुझ्या करांशीचि आईचा तो स्पर्श येई,
तुझ्या कटाक्षात बापाचीच सावली दिसे ।
तुजवीण माझे कोण हृदयात बसे,
विठ्ठला सांभाळ आता लेकरुसे ॥३॥

विठ्ठला रे, तूच माऊली, तूच रे माझा बाप,
तुझ्या चरणी, विरले आता, माझे सारे शाप.
जन्मोजन्मी तूच सोबती, तूच रे कैवारी,
माझे जीवन तुजसाठी, पंढरीच्या वारी!

दे ना एक क्षण त्यांचा हास्याचा सुवास,
देवून जरा विठ्ठला विरहाचा परिहार ।
तुच आधार, तुच माझा जीवाधार,
तुच आई-बाप, तुच माझा संसार ॥४॥

विठ्ठला रे, तूच माऊली, तूच रे माझा बाप,
तुझ्या चरणी, विरले आता, माझे सारे शाप.
जन्मोजन्मी तूच सोबती, तूच रे कैवारी,
माझे जीवन तुजसाठी, पंढरीच्या वारी!

#abhang #vitthal #momdad #माझ्याअंतरात्म्याचीहाक #आईबाबांच्यारुपानं